آموزش مهارت های زندگی در سال 1979 و با اقدامات دکتر گیلبرت بوتوین آغاز شد. او در آن سال مجموعه آموزش مهارت های زندگی برای دانش آموزان کلاس هفتم تا نهم را تدوین کرد که با استقبال فراوان متخصصان بهداشت روان مواجه شد. این برنامه آموزشی به نوجوانان یاد میداد که چگونه با استفاده از مهارت های رفتار جراتمندانه، تصمیم گیری و تفکر نقاد در مقابل وسوسه یا پیشنهاد سوءمصرف مواد از سوی همسالانشان مقاومت کنند.

براساس پژوهش های انجام شده آموزش مهارت های زندگی در میان افراد نقش مهمی در کاهش آسیب های اجتماعی دارد. تهیه بسته‌های آموزشی به صورت تصویری و مکتوب یکی از برنامه‌های سازمان بهزیستی برای سنین مختلف جامعه اعم از کودکان پیش دبستانی، دوره ابتدایی، متوسطه، دبیرستان، پیش دانشگاهی و حتی دانشگاه‌ها می‌باشد که به صورت آموزش مهارت‌های زندگی به آنها عرضه می‌شود. برای اجرای این طرح سازمان بهزیستی کشور از افرادی که دارای تحصیلات دانشگاهی بودند دعوت کرد و آنها را مورد تعلیم قرار داد تا بتوانند اطلاعات و معلومات خود را در اختیار افراد جامعه هدف قرار دهند. از همه افراد پس از آموزش، امتحانی به صورت کتبی و یا شفاهی به عمل می آید و از میان پذیرفته شدگان دعوت به همکاری می‌شود تا به این وسیله افراد آموزش دیده بتوانند خود آموزش دهند. این طرح می‌تواند نقش مهمی را در کاهش آسیب‌های اجتماعی داشته و همچنین نوعی اشتغالزایی نیز محسوب شود.

سازمان بهداشت جهانی و یونیسف و سازمان های دیگر تعاریف متعددی از مهارت های زندگی دارند. دریک نگاه کلی، مهارت های زندگی یعنی ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت های اجتماعی، تصمیم گیری صحیح، حل تعارضات و کشمکش ها بدون توسل به اعمالی که به خود یا دیگران صدمه می زند، توانایی انجام رفتارهای سازگارانه و مثبت به گونه ای که فرد بتواند با معضلات و مشکلات زندگی روزمره خود کنار بیاید و توانایی هایی است که باعث ارتقای بهداشت روانی افراد جامعه، غنای روابط انسانی، افزایش سلامت و رفتارهای سلامت در سطح جامعه می شوند.

نزدیک به 4 دهه است که در سطح دنیا آموزش مهارت های زندگی از کودکی مورد توجه قرار گرفته و این دوره آموزشی در 2 گروه مهارت های عام شامل خودآگاهی، همدلی، ارتباط موثر، روابط بین فردی موثر، کنترل خشم، مقابله با هیجان های منفی، آموزش حل مساله، تصمیم گیری، تفکر خلاق، تفکر انتقادی و مدیریت زمان از یک سو و مهارت های خاص مانند آموزش مذاکره، آموزش کار گروهی، آموزش پیش و پس از ازادواج، مدیریت بحران، پیشگیری از آسیب های روانی، کاهش سوء مصرف مواد و... است، اما در کشور ما حدود یک دهه است که به این موضوع توجه ویژه ای شده اما نه در سطح کلان کشوری و بیشتر در سطح آموزش به متخصصان امر به صورت کارگاه.

منبع : سایت بیتوته